Down Under
15 april 2017 - Amed, Indonesië
Na afloop van het Pasifika festival hebben wij Nieuw Zeeland vaarwel gezegd en hebben we de oversteek gemaakt naar Australië, de Gold Coast om precies te zijn.
Helaas hadden wij geen slechter moment kunnen uitkiezen om dit deel van Australië te bezoeken. Slechts een aantal honderd kilometer van Surfers Paradise (onze verblijfplaats) verwijderd raasde cycloon Debby inmiddels over een deel van de oostkust. Ook Surfers Paradise werd hierbij niet gespaard en werd getrakteerd op een dagenlang durende regenbui en een aantal flinke stormen, met als resultaat dat alle bars, restaurants en supermarkten hun deuren gedurende de stormen sloten. Daarnaast werd er door de plaatselijke autoriteiten afgeraden om de de weg op te gaan. Veel meer dan binnen blijven en de storm uitzitten zat er voor Tess en mijzelf dan ook niet in. Jammer, maar helaas!
Onze plannen om met een huurauto vanuit de Gold Coast naar Cairns te reizen konden dan ook meteen de prullenbak in. Over naar plan B: Een directe binnenlandse vlucht naar Cairns. Zo gezegd zo gedaan.....en nu ongeveer 10 dagen geleden arriveerden wij gelukkig zonder problemen in Cairns, het vertrekpunt voor onze reeds eerder geboekte zeiltocht naar het Great Barrier Reef. Aan de hand van veel mailverkeer over en weer had de kapitein van ons zeilschip de Coral Sea Dreaming ons verzekerd dat de weersomstandigheden prima waren, hij ook geen weersveranderingen verwachtte en de reis dus doorgang zou vinden. Het enige wat klopte van zijn (lul)verhaal was dat de reis inderdaad doorging. Op dinsdag 3 april, 08.00 uur om precies te zijn voeren wij (toen nog allemaal in opperste stemming) de haven van Cairns uit. Echter zo'n 2 kilometer op zee begon het feest! Meters hoge golven zorgden ervoor dat het merendeel van de opvarenden met hun hoofden over de reling hingen en zich ontdeden van hun ontbijt. Gelukkig hebben Tess en ik de reis goed doorstaan, maar het was one hell of a ride!
Aangekomen op het Michaelmass Reef (zo'n 40 km uit de kust) kwamen wij terecht in een tropische storm en werd het er allemaal nou niet bepaald beter op. Tess en ik waren het er echter over eens, dat dit onze kans was om het Reef en zijn bewoners van dichtbij te bewonderen en zijn dan ook na tig onze vaders en wees gegroet Maria's in onze lycra suits (ter bescherming tegen de in deze wateren aanwezige dodelijke box jellyfish) in het water gesprongen. Ronddobberen op zee tijdens een hevige storm is niet bepaald een pretje en ik kan het dan ook niet aanbevelen....maar het was het allemaal waard. Het koraal rond dit reef is prachtig.....alle soorten, maten en kleuren zijn er vertegenwoordigd en niet te vergeten de in grote aantallen aanwezige schildpadden. Tijdens een van onze snorkelsessies hadden wij een bijzondere ontmoeting met een enorme schildpad. Deze dook op uit het koraal en stelde ons in staat om gedurende een aantal minuten met hem of haar mee te zwemmen. Een prachtige ervaring....een die we ook nooit zullen vergeten. Na ook de nacht en dag twee op ons schuitje goed doorstaan te hebben zetten wij gelukkig weer heelhuids voet aan wal en zat ons zeeavontuur er (helaas) op. Vanuit Cairns wilden wij verder reizen naar de noordelijker gelegen regenwouden om daar de unieke flora en fauna te gaan bewonderen. Maar ook nu gooide het slechte weer roet in het eten. Opnieuw werden wij getrakteerd op regen en storm, met als gevolg dat de wegen naar en in de regenwouden onbegaanbaar waren en de normaal in grote getallen aanwezige vogels en zoutwaterkrokodillen zich niet laten zien. Door de locals werd ons dan ook afgeraden om nu naar dit deel van Australië af te reizen. Vanwege de absurd hoge prijzen van de vliegtickets (ivm Pasen) naar andere bestemmingen in Australië hebben Tess en ik de keuze gemaakt om door te reizen naar het prachtige eiland Bali in Indonesië. Hier zijn nog een aantal delen die wij nog niet hebben bereisd.....dus waarom nu niet? Afgelopen maandag zijn wij dan ook aangekomen in Bali. Een juiste keuze......heerlijk om weer terug te zijn in Indonesië. De warmte, de geluiden, de geuren, het heerlijke eten en de vriendelijk mensen zorgden ervoor dat wij ons hier weer direct thuis voelden. Voor de eerste dagen hadden wij een origineel Balinees huis gehuurd bij een familie in Ubud. Het huis was van buiten prachtig versierd en lag op een goed onderhouden prive terrein midden in een gezellige wijk van Ubud.
Helaas waren de faciliteiten, zoals badkamer, toilet en slaapkamer niet van dezelfde kwaliteit als de buitenkant. Vreemd.....want de foto's op de bookingsite deden anders vermoeden. Na navraag bleek dat de foto's waren genomen in andere woningen die door dezelfde verhuurder worden aangeboden. Deze waren echter al verhuurd. Normaal gesproken zijn Tess en ikzelf best makkelijk en stellen wij niet al te hoge eisen, maar dit was gewoonweg niet acceptabel. Al snel hadden wij voor de twee daaropvolgende dagen een bungalow weten vast te leggen op een kleinschalig resort waar wij reeds eerder in 2014 hadden verbleven, en hoefden wij dus (gelukkig) maar een nacht door te brengen in ons Balinees huisje. We kregen wel echt waar voor ons geld, want het werd een lange nacht. De eigenaar was namelijk vergeten om drie van zijn chihuahua's naar binnen te halen en deze vonden het nodig om de gehele nacht, onafgebroken, voor onze deur te gaan blaffen. Iedereen die mij kent weet dat ik een echte dierenliefhebber ben, maar het heeft dit keer niet veel gescheeld of ik had ze alle drie verzopen in hun eigen drinkbak. Wat ik ook probeerde; aaien, wegjagen, zacht toe spreken, hard toespreken......niets, maar dan ook niets hielp. Helaas waren Tess en ik niet bekend met de Indonesische vertalingen voor de woorden 'foei' en 'af'....wellicht had dit geholpen.
De overige dagen en nachten in Ubud waren top. Heerlijk geslenterd door de straatjes en steegjes van Ubud, gewandeld door de rijstvelden en op z'n tijd genoten van een vers fruitsappie of een paar stokjes saté bij een van de vele warungs langs de straat. Op de laatste avond in Ubud hadden wij even een kort schrikmomentje. Bij het verlaten van onze bungalow spotte Tess een kleine slang op de trapjes (knap, want het was aardedonker). Deze had ons reeds bemerkt en lag in aanvalshouding te wachten om bij dreiging zijn giftanden te zetten in onze inmiddels goed gebruinde voetjes.
Gelukkig voor ons heeft de vader van Tess haar vroeger geleerd om altijd naar de grond ('Dan vings se nog us get') te kijken. Dit levert dus niet alleen een wekelijkse lading aan kleingeld op, maar in dit geval voorkwam het ook een bezoekje aan een Indonesisch hospitaal. De slang bleek namelijk een gevaarlijke jongen te zijn....een jonge pit-viper. Deze zijn klein, maar beschikken over een sterk gif en kunnen dodelijk zijn.
Ik moet er niet aan denken wat had kunnen gebeuren als ik voorop had gelopen, want ik was er waarschijnlijk ondanks mijn jarenlange Discovery Channel ervaring met mijn poten bovenop gaan staan. Morgen toch maar eens de brillenverkoper hier op het strand aanspreken en vragen of hij ook brillen met glazen op sterkte verkoopt en anders bij thuiskomst toch maar snel een afspraak maken bij Pearl, want alleen een leesbril is niet langer afdoende.
Fijne Paasdagen en tot later!
Julie zien er super uit!
Vooral blijven genieten!!
Jullie zien er heerlijk bruin en ontspannen uit! Goeie keuze om naar het heerlijke Bali te gaan! Ik ben jaloers......
Blijf genieten en zeker nog niet aftellen.
Liefs
Yvonne
Heerlijk! Ben weer helemaal bij ...(dank)
Dat zijn de avonturen en wat zijn jullie dapper....
liefs uit Amsterdam