Van West naar Oost

Inmiddels zijn wij alweer ruim zes weken onderweg. De tijd vliegt en soms is het moeilijk te bevatten dat wij al zo'n lange tijd onderweg zijn. Veel kilometers maken met ons huurautootje, bijna elke avond een ander bed en leven uit onze backpacks....voor sommigen onder jullie nou niet bepaald het ideale beeld van een vakantie, maar wij vinden het heerlijk en genieten elke dag.
Gedurende de afgelopen 10 dagen hebben wij een reis gemaakt van het zonnige noorden naar de ruige en helaas regenachtige westkust en hebben wij het zuidereiland van west naar oost doorkruist, met als eindpunt Akaroa. Aan de westkust hebben wij onder andere de Pancake Rocks, Cape Foulwind, Hokitika Gorge en de Franz Josef Glacier bezocht. Met name Hokitika Gorge was prachtig om te zien en was de lange reis meer dan waard. De Franz Josef Glacier daarentegen viel wat tegen. 
De klimaatveranderingen hebben er helaas voor gezorgd dat de ooit immense glacier behoorlijk is geslonken en gezien het slechte weer ging ook de geplande helicoptervlucht naar de top van de glacier aan onze neus voorbij. Gelukkig maakten de gezellige avonden samen met onze hosts Joe en Diane veel goed. Zelden zulke warme en gastvrije mensen ontmoet!
De reis van west naar oost was lang, vermoeiend en bij tijd en wijle zenuwslopend. 
De weg bracht ons over een aantal flinke bergen en langs diepe niet afgebakende afgronden. Verstand op nul en vooral niet naar links, rechts of naar beneden kijken.
Tess, de chauffeur van deze dag, bleek een op en top rally rijdster te zijn en bracht zowel mij als de auto heelhuids na zo'n zes uur op de plaats van bestemming Akaroa. Terugkijkende op deze helse rit overwegen wij nu zelfs om volgend jaar deel te nemen aan de welbekende Paris-Dakar Rally. 
Tess achter het stuur en ikzelf als navigator.....ik zie potentie!
In Akaroa hebben Tess en ikzelf een geweldige tijd gehad. Dankzij de BBH (een hostelkaart) kwamen wij terecht in een TOP accommodatie die werd gerund door twee rasechte Limburgers. Deze hostel was een mooie oude uit hout opgetrokken farmhouse, omringd door een prachtige goed onderhouden tuin. Om te genieten van deze bijzondere plek en omgeving, maar ook even te rusten na het lange reizen besloten wij al snel om hier 5 dagen door te brengen. Een keuze waarvan we geen spijt van hebben gehad.
De eerste dag leek het ons een goed plan om maar weer eens lange wandeling te maken in de omgeving. Helaas hadden wij niet goed opgelet tijdens de instructies door onze host over de uitgekozen track. Het eerste gedeelte van de track was nog prima te doen en leidde ons door korenvelden, dichte bush en langs watervallen van de top naar de voet van de heuvel (zeg maar gerust berg). Op de weg terug naar de top was er echter een tweesplitsing, en hier ging het fout. Onze kaart gaf aan, dat de rechterroute korter was. Korter betekent normaal gesproken sneller thuis dus rechts it was.
Helaas kwamen wij er al snel achter dat dit nou niet bepaald de juiste keuze was. 
De paden liepen steil, soms zelfs kaarsrecht naar boven en om het nog moeilijker en spannender te maken had men er zelfs op een aantal plaatsen ladders geplaatst. 
Ik ben er zeker van dat zowel Chrisopher Froome als Alberto Contader zouden zijn omgedraaid bij het zien van deze hellingen. Met de gedachte 'the only way is up' hebben wij, zij het met het nodige gevloek en af en toe een rustmoment, deze uitdaging uiteindelijk volbracht. Het was een prachtige tocht, maar: eens, maar nooit meer! De vrolijke foto die is toegevoegd is dan ook een momentopname. 
Dag 2 in Akaroa kozen we dan ook voor een ander vervoermiddel dan onze eigen benen: op aanraden van onze host Cornelius hadden wij een zeiltocht geboekt. Aan boord van onze boot, de Fox II, maakten wij een geweldige tocht door de baai en over de Pacific ocean. Al snel werden wij vergezeld door een groepje Hector's dolphins, naar het schijnt de kleinste en meest zeldzame dolfijn. Het mooie van deze tocht en bootoperator was dat de dolfijnen met rust gelaten werden, maar zij zelf de keuze maakten om elke keer onze boot weer op te zoeken. Verder werden wij tijdens onze zeiltocht getrakteerd op albatrossen, vele robben en zelfs pinguïns! Al met al een bijzondere dag.
Helaas was het weer ons in de daaropvolgende dagen niet erg gunstig gezind en regende het bijna twee gehele dagen achter elkaar. Veel meer dan onze verdere reis plannen voor de open haard zat er dan ook niet in.
Op onze laatste dag, ook toen regende het nog, werd er door onze host medegedeeld dat er een walvis gestrand was in een baai niet ver van onze hostel. Lang hoefden Tess en ik niet na te denken, joggingpak uit - wetsuit en waterschoenen aan en hopen dat wij op tijd komen en deze reus samen met de locals kunnen redden. Bij aankomst werd ons echter direct medegedeeld dat het dier niet meer geholpen kon worden en spoedig  uit haar lijden verlost zou worden. De walvis was oud en ziek en was naar de baai gezwommen om te sterven.... Triest om zo'n prachtig dier te zien lijden en je voelt je machteloos omdat er niets is wat je kunt doen om dit te verzachten.
De dag erna werd er door de radio gemeld dat dier inmiddels was overleden en door de lokale Maori stam volgens traditie was begraven. Ondanks de trieste lading van deze gebeurtenis, wel mooi om te horen dat er nog hier een groot respect bestaat voor deze machtige dieren.
Ondanks deze afsluiting hebben we in Akaroa een geweldige tijd gehad en zullen we nog vaak terugdenken aan de vele belevenissen. 
Tot laterrrrr..........